درباره فرامرزان

ساخت وبلاگ
فرامرزان


فرامرزان

فَرامَرزان دهستانی است از توابع بخش جناح شهرستان بستک که در غرب استان هرمزگان در جنوب ایران واقع شده‌است. دهستان فرامرزان در مسیل فوقانی رودخانه مهران واقع شده‌است ودهات آن در دو طرف مسیر رودخانه قرار گرفته‌اند
جمعیت دهستان فرامرزان طبق سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۸۵، برابر با ۱۰۸۰۸ نفر بوده‌است . که از اهل سنت و از شاخه شافعی هستند یعنی از پیروان امام محمد ادریس شافعی می‌باشند و به زبان فارسی و گویش محلی تکلم می‌کنند.گویش ولهجه ساکنین فرامرزان اصلیست که نقطه اشتراک وفرهنگ ویا حتی به تعبیری مرز بندی فرامرزان وآنچه که ما امروز با نام فرامرزان میشناسیم را شکل داده است.
محدوده فرامرزان از شمال به کوه کُماخُن و دهستان حومه، از جنوب کوه داربست، و کوه گچویه و شیبکوه، از مغرب به گردنه خنجی و کوه تُرَکی حمیران و دهستان اشکنان، و از سمت مشرق به کهتویه و جناح منتهی می‌شود.
این دهستان از از روستاهای پای تاوه-چاله-داربست-گچویه-گزه-دهنو خواجه-هنگویه-خمر-قلندران-کنارسیاه وبه مرکزیت کمشک تشکیل شده.هرچند در تقسیم بندی های جدید برخی از این روستاها از فرامرزان جدا شده ولی آنچه که هرگز تغییر نخواهد کرد فرامرزی بودن این روستاهاست.

بزرگترین روستا در این منطقه از لحاظ جمعیت هنگویه بوده که در مرکز فرامرزان قرار دارد.فرامرزان دارای جاذبه های گردشگری فراواوانیست که مهم ترین آن را کوهستان های بکر وجذاب تشکیل میدهد ازجمله کوههای کمشک،گچویه،پای تاوه،گزه و…
فرامرزان از دیر باز به عنوان قطب فرهنگی وعلمی بستک نمودار بوده وهمواره رجال علمی ،فرهنگی ،وسیاسی آن از جمله برادران فرامرزی شناخته شده ودارای کتب ها ومقالات فراوان بوده اند.
از جمله مهم ترین کتاب ها میتوان به کتاب فرهنگ فرامرزان به قلم حسن فرامرزی اشاره کرد که ایشان در باب تالیف کتابش چنین مینویسد:
آنزمان که همشهری محقق و فاضلم آقا ی دکتر اقتداری کتاب با ارزش ( فرهنگ لارستانی ) تنظیم کرد برآن شدم که فرهنگی درباره لهجه و گویش بلوک فرامرزان تدوین کنم .ولی کارهای دیوانی اجازه انجام آن را به من نداد ….. اینک پس از فراغت از کار دیوانی این کتاب آماده شده است که شاید نخستین پژوهش درباره زبان و گویش مردم فرامرزان باشد . مردمی سخت کوش و گردن فراز که به رغم بخل طبیعت و بی مهری تاریخ عمیق ترین پیوند را با فرهنگ و ادب سرزمین ایران حفظ کرده اند.

سپس وی به معرفی بلوک فرامرزان می پردازد و می نویسد که :

فرامرزان بلوکی در شمال بتدر لنگه و در جنوب غربی بستک که بخش کوچکی از لارستان بوده که در تقسیمات کشوری از ان جدا شده و تابع بندر عباس گشته است .

و به دنبال آن مولف تک تک روستا های فرامرزان را نام می برد که شامل : گچویه – کمشک – هنگویه – کنار سیاه ( کوال ) – عالی احمدان – قلندران – دهنو خواجه – پای تاوه – چاله – دابست – گزه – زین الدینی پاهین – میستان – گابست – لاور کال – خین – غدیر صابری – غدیر کوهی می باشند .

از نظر کار زبانشناسی کتاب در واقع فرهنگ واژگانی منطقه فرامرزان است که در حدود دوهزار و پانصد کلمه را در خود جای داده است . واژه ها به صورت الفبایی تنظیم شده و در مقابل هر واژه که به حروف فارسی نوشته شده آوا نگاری لاتین هم آمده و به فارسی معنا شده است . از این نظر که واژه های زبان لارستانی گرد آوری شده آوانگاری هم شده است ارزش این کتاب را به عنوان مرجعی از زبان لارستانی و پژوهشهای مربوط به این زبان بالا می برد . واژه های گرد آمده مربوط به همه ی روستا های منطقه فرامرزان است و نویسنده البته روستای گچویه ( زادگاهش ) را مبنا قرار داده و هرکجا که لازم بوده در جلو هر واژه روستایی که واژه مربوط به آنجاست را ذکر کرده است .در پایان کتاب هم وجوه صرفی چند فعل از زبان لارستانی در زمانهای مختلف گذشته و حال صرف کرده و آورده است که خود جالب توجه است چراکه این کار کوششی به حساب می آید قبل از تالیف کتاب ارزشمند دستور زبان لارستانی از لطفعلی خنجی و در واقع فتح بابی است در آن حهت .
حسن فرامرزی خود در کتاب متذکر شده است که در تالیف کتاب از راهنمایی استادانی نظیر احمد تفضلی – احمد اقتداری – حمید ایزدپناه – و دو دانشمند زبان شناس ژاپنی بهره برده است .

این کتاب در سال ۱۳۶۳ و در تیراژ ۲۰۰۰ نسخه در تهران به چاپ رسیده است .

به وبلاگ شخصی علی برته خوش آمدید...
ما را در سایت به وبلاگ شخصی علی برته خوش آمدید دنبال می کنید

برچسب : نویسنده : 4alibarteh6 بازدید : 316 تاريخ : سه شنبه 13 شهريور 1397 ساعت: 4:27